Neuro-Oftalmologie

Facialis paralyse

Dit is een verlamming van één van de kopzenuwen. De symptomen kunnen zijn: het afhangen van een oor, afhangen van een lip, speekselverlies, en het niet meer kunnen sluiten van een oog. De symptomen hoeven niet allemaal even duidelijk te zijn, en kunnen zeker bij de kat heel subtiel zien.

Er zijn verschillende oorzaken voor deze aandoening, zoals ontstekingen en tumoren. Deze aandoening kan ook spontaan zonder aanwijsbare oorzaak optreden. De klachten verdwijnen dan veelal ook weer spontaan.

Verder onderzoek naar de oorzaak van de verlamming kan bestaan uit, rontgefoto’s, bloedonderzoek en een MRI scan.

Horner

Wat is het syndroom van Horner?
Horner’s syndroom is een regelmatig voorkomende aandoening. Het is een aandoening van een specifieke zenuw. Deze zenuw loopt vanaf het oog via de kop en nek tot het eerste gedeelte van de ruggewervels. Als er ergens op het verloop van de zenuw een blokkade optreed ontstaan er vier typische symptomen. Ten eerste: aan de kant van de blokkade is de pupil kleiner. Ten tweede kan het ooglid wat afhangen, ten derde kan het derde ooglid meer zichtbaar worden. En als laatse kan het oog wat dieper in de kas komen te liggen. Niet al deze symptomen zijn altijd even duidelijk. Een kleine pupil is vaak het meest opvallend kenmerk.

Hoe ontstaat Horner?
Vaak is er geen oorzaak van de zenuwblokade te vinden, we noemen dit dan idopatische Horner. Idiopatisch Horner treed spontaan op, en verdwijnt gelukkig ook weer vanzelf. Al duurt dit meestal 6-8 weken en soms een paar maanden. Dit kan bij alle honden en katten optreden maar de aandoening komt veel vaker voor bij honden dan bij katten.

Andere oorzaken van Horner’s syndroom zijn: een ontsteking, ongeluk, tumor en zelfs trekken aan de riem kan dit veroorzaken.

Prognose
Om iets te weten over de progose moeten we een testje doen. We druppelen adrenaline in het oog van de hond of kat. Als de pupil daar heel snel (binnen twintig minuten) op reageert ligt het probleem voor een specefieke zenuwknoop in de kop. Over het algemeen is er dan sprake van d ‘idiopatisch horner’ en verdwijnen de klachten vanzelf. Als de dierenarts vermoedt dat er meer aan de hand is zal er verder onderzoek gedaan moeten worden bijvoorbeeld rontgefoto’s of een MRI scan.